Daar waar u met uw potten en flessen bij een volle glasbak arriveert en dus toch maar angstvallig rechtsomkeert maakt uit angst voor een boete, trakteert Tata Steel het aangelegen dorp Wijk aan Zee regelmatig op een grafietregen. En daar waar u boetes mijdt als de pest, neemt Tata Steel de boetes gewoon mee in hun verdienmodel en lijkt het ze verder niet te deren. Bovendien zijn de boetes nog fiscaal aftrekbaar ook. En dat zit sommige politici niet helemaal lekker.

‘Tata Steel’, natuurlijk denkt u bij deze naam als eerste aan het fameuze schaaktoernooi in Wijk aan Zee waar genieën als Kasparov hun kunsten hebben vertoond (bij de Zweedse puzzelaars onder jullie ook wel bekend als de Russische schaker met acht letters). Maar Tata Steel is ook zeer groot als het gaat om de productie van onder andere sterk dun staal wat bijvoorbeeld in auto’s wordt gebruikt. 

Het bedrijf is erg belangrijk voor de werkgelegenheid en de economie, maar heeft ook een schaduwzijde in de vorm van veel CO2-uitstoot en grafietregen. Hun milieuovertredingen worden regelmatig beboet met weinig tot geen effect, maar GroenLinks-fractievoorzitter Jesse Klaver heeft een boete bedacht die misschien wél effect gaat hebben: belasting.

De zogenaamde CO2-taks, ook wel de Klavertaks genoemd, zou Tata Steel best weleens kunnen doen buigen, of sterker nog: doen breken. Tata Steel directievoorzitter Theo Henrar laat BNR weten dat ze bij de invoer van deze taks zo’n 0,6 tot 1,2 miljard euro aan belasting moeten gaan betalen en daarmee technisch failliet gaan. 

En dat willen we toch ook weer niet? Tata Steel doet een beetje denken aan het ‘too big to fail’ fenomeen bij de banken. Het bedrijf is goed voor 9.000 fte en zoals gezegd levert het de economie veel op. Bovendien zouden bij een faillissement buitenlandse staalbedrijven in de vrijgekomen markt springen die, geloof het of niet, nog minder milieuvriendelijk produceren.

Kissebissen over de aftrekbaarheid van futiele boetes gaat niks veranderen en een Klavertaks is misschien weer het andere uiterste. Dus wat dan? Henrar stuurt aan op investeringen en het uiteindelijk CO2-neutraal zijn in 2050. Dat klinkt mij persoonlijk allemaal erg ver weg en iets te vrijblijvend. Laat ze eerst maar eens die grafietregens stoppen, want schoonmaakteams bij de omwonenden thuis laten langskomen is natuurlijk geen échte oplossing.

Tata Steel toont zich in ieder geval strijdlustig en geeft aan zich nimmer neer te leggen bij een Klavertaks. Daarmee lijkt het bedrijf de filosofie van Nederlands schaakicoon Hans Böhm te volgen: “Door opgeven is nog nooit een partij gewonnen.”
 

mr. Floris Koen
Contentmanager PE-Academy